خلاصه دل و دماغی برایمان نماده

هر چه تلاش میکنم که دوباره این فضا را دوست داشته باشم. بعد آن .

حقیقت نمیتونم . اصلا شاید یکی از دلایلش نبود دوستان قدیمی ام باشد. دوستانی که به ذوق داشتنشون در وبلاگ پست میگذاشتم و منتظر بودم برام نظر بذارند یا پست بذارند تا با اکیپ و گروهی که داشتیم برویم و سر به سر نویسنده بگذاریم.

از دوستای قدیمم میتونم به اسرا، مهندس، آقای پدر،شملیا، گندم،مهربانو،نرگس جوان اشاره کنم هر چند بعضی هاشون هنوز هم هستند اما 

نوچ 

من همون مدل قدیمیشان را دوست دارم. بی انصافیست اگر بگم در این مدت که آنها نبودن من دیگه دوست خوبی پیدا نکردم.چرا پیدا کردم خیلی هم خوب هستند و واقعاً خداروشکر میکنم. اما من دیگه بیان رو دوست ندارم.

باید قبول کنم که من هم وبلاگ نویس نیستم. البته شاید هم بودم یه زمانی اونم از نوع روزانه نویسی که ارزشی برای کسی نداره.